ورود امام حسین علیه السلام به مکه

امام حسین علیه‌السلام پس از آن که از درخواست ولید بن عتبه - عامل مدینه - برای بیعت با یزید بن معاویه امتناع کرد، به صورت اعتراض آمیز، شهر مدینه را ترک نمود و به سوی مکه حرکت کرد.

امام در شب جمعه، سوم شعبان سال ۶۰ هجری قمری وارد مکه معظمه گردید و به هنگام ورود، این آیه را تلاوت می‌کرد: «و لَمّا تَوَجّهَ تِلْقاءَ مَدْین قالَ عَسی رَبّی اَنْ یهْدِینی سَواءَ السَّبیل».

حرکت آن حضرت از مدینه، در ۲۸ رجب و ورودش به مکه در سوم شعبان و در کل، به مدت پنج روز در راه بود. پس از آن که وارد مکه گردید، اهالی این شهر مقدس به استقبالش شتافتند. بزرگان و صاحب نفوذان مکه، اعم از ساکنان دایمی و زایران و حاجیان، هر روز به زیارتش رفته و از محضر پرفیض وی بهره‌مند می‌شدند.

عبدالله بن زبیر که یک روز پیش از حرکت آن حضرت از مدینه به سوی مکه گریخته و در این مکان مقدس پناه گرفته بود، امید بسیار داشت که اهالی مکه وی را در مبارزه با یزید بن معاویه همراهی کرده و وی را در دستیابی به حکومت یاری کنند. ولی با آمدن امام حسین علیه‌السلام به مکه، اکثر مردم با امام حسین علیه‌السلام ارتباط برقرار کرده و از اهداف و انگیزه‌هایش باخبر شدند و بدین لحاظ عبدالله بن زبیر را به حاشیه راندند.

بدین جهت عبدالله بن زبیر در باطن، از آمدن امام حسین علیه‌السلام به مکه معظه، ناخرسند بود و دلش می‌خواست که آن حضرت به هر بهانه‌ای، این شهر را ترک کند و زمینه را برای بلندپروازی‌های وی فراهم نماید.

امام حسین علیه‌السلام بدون در نظر گرفتن جاه‌طلبی‌های عبدالله بن زبیر و سخت‌گیری‌های عاملان و مأموران یزید، به روشنگری مسلمانان در مکه پرداخت. آن حضرت از سوم شعبان تا هشتم ذی الحجه به مدت چهار ماه و پنج روز در مکه اقامت نمود و پس از آن که با دعوت انبوه و سراسری کوفیان مواجه گردید، در هشتم ذی الحجه سال ۶۰ قمری، مکه معظمه را به قصد کوفه ترک کرد.

پانویس

منابع

• مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.

منابع بیشتر:

• وقایع الایام، شیخ عباس قمی، ۳ شعبان.